Odtworzenie tradycyjnej szkoły w edukacji zdalnej nie jest ani możliwe, ani celowe. Dlatego kluczowa staje się odpowiedź na pytanie, co jest najważniejsze w edukacji zdalnej na czas epidemii koronawirusa.
Odtworzenie tradycyjnej szkoły w edukacji zdalnej nie jest ani możliwe, ani celowe. Dlatego kluczowa staje się odpowiedź na pytanie, co jest najważniejsze w edukacji zdalnej na czas epidemii koronawirusa – czym powinna różnić się od zwykłej szkoły, a w czym być podobna? Przedstawiamy 10 zasad dobrej edukacji zdalnej.
A oto kilka słów wytłumaczenia do każdej z nich:
W edukacji zdalnej najważniejsze pozostają poczucie bezpieczeństwa ucznia i jego podmiotowość w procesie uczenia się, relacje pomiędzy nauczycielem a uczniem oraz relacje rówieśnicze, a także potrzeby i rozwój dzieci i młodzieży.
W edukacji zdalnej w czasie pandemii szczególnie istotne jest: zadbanie o dobrostan uczniów poprzez zaoferowanie im wsparcia psychologicznego oraz stałe tłumaczenie zmieniającej się sytuacji; podtrzymanie kontaktu i relacji; stawianie wyzwań, które rozwijają potencjał, zainteresowania i kompetencje młodych ludzi, pozwalając na twórcze wykorzystanie tego czasu.
Realizacja podstawy programowej (szczególnie wymagań szczegółowych) powinna zejść w zdalnej edukacji na dalszy plan, a zakres omawianych treści winien zostać ograniczony. Jeśli konieczne jest nawiązanie do podstawy, warto powiązać działania z wymaganiami ogólnymi i celami kształcenia ogólnego określonymi w preambule podstawy.
Edukacja zdalna nie musi odbywać się tylko online (np. w czasie telekonferencji lub w aplikacjach). Większość uczenia może odbywać się asynchronicznie i bez komputera – np. poprzez samodzielną pracę ucznia nad zadaniami zaproponowanymi przez nauczyciela.
Zadania i projekty są alternatywą dla trudnych lekcji online i żmudnego przerabiania podręcznika pod okiem rodzica lub samodzielnie. Powiązane z celami kształcenia ogólnego zadania i projekty mogą rozwijać kompetencje i zainteresowania uczniów, jednocześnie przybliżając im to, co dzieje się teraz wokół nas. Zachęcają do nauki z dala od komputera, ale w interakcji z innymi, budując jednocześnie samodzielność uczniów.
Spotkanie online z wychowawcą to szansa by podtrzymać relacje, wesprzeć uczniów w mierzeniu się z pojawiającymi się teraz emocjami, wytłumaczyć im tę sytuację oraz sprawdzić, czy wszyscy dają sobie radę ze zdalnym nauczaniem. To też szansa na podtrzymanie relacji rówieśniczych.
Kluczowe jest docenienie zaangażowania uczniów. Świetnie sprawdzi się też ocenianie kształtujące – informacja zwrotna, samoocena na podstawie kryteriów sukcesu lub ocena koleżeńska. Jednym ze sposobów monitorowania postępów w nauce może być e-portfolio (zbiór wytworów pracy ucznia). Stopnie cząstkowe warto stawiać tylko chętnym.
Różnorodność wykorzystywanych narzędzi internetowych stanowi dodatkowe wyzwanie. Warto więc wybrać jedno lub dwa narzędzia, które najlepiej służą naszym celom. Brak szerokopasmowego internetu lub odpowiedniego sprzętu ogranicza korzystanie z wielu interaktywnych narzędzi.
Edukacja zdalna to dla nauczycieli uczących analogowo ogromne wyzwanie. Zachęcajmy ich do poznawania nowych sposobów na zdalne nauczanie i doceńmy wysiłki, które podejmują, by towarzyszyć uczniom w nowej sytuacji. Pozwólmy im pracować metodami, które wybiorą i z którymi czują się komfortowo. Nie zmuszajmy ich więc do wprowadzania innowacji w kryzysowym czasie.
Uczniowie, nauczyciele i dyrektorzy dopiero uczą się edukacji zdalnej – pozwólmy sobie na popełnianie błędów i rozmawiajmy o tym, jak poprawiać istniejące koncepcje. Nie oczekujmy idealnych rozwiązań, miejmy wyrozumiałość dla siebie i innych.
